Әммә ата-әсә тиҙ генә ризалыҡ бирмәгән, ҡыҙҙың әлегә йәш булыуын, балалыҡтан сыҡмауын, кейәүгә бирергә иртәрәк булыуын әйткән. Тәҡдимде кире ҡағыу өсөн ҡыҙҙың бирнәһе әҙер булмауы, туйҙа кейер кейеме юҡлығы, һуңғы ваҡытта ауырлыҡтар кисереүе лә сәбәп булып тора алған.
Ата-әсәнең бындай ҡылығы ғәжәп түгел, сөнки башҡорт халҡында, кейәү яғы нисек кенә лайыҡлы булмаһын, ҡыҙ биреүгә еңел генә ризалашыу килешмәгән.
Үҙ сиратында яусы кеше ҡыҙҙың ата-әсәһен тыныс ҡына тыңларға, ҡаршы төшөүҙәрен аңларға, йолаларға таянып артабан да ҡеүәтләргә, тормоштан төрлө миҫалдар килтерергә тейеш булған. Яусы хатта был ҡыҙҙы өс, дүрт тапҡыр һората алған. Ниһайәт, ата-әсәне күдергәс, ҡалым күләме, туйҙың ваҡыты, сығымдары, ҡунаҡтар һаны хаҡында һөйләшеүгә күскәндәр.
Яусының хеҙмәте ниндәйҙер тамашаға ҡоролоуы шулай уҡ ҙур әһәмиәткә эйә. Мәҫәлән, ул тәүге тапҡыр килгәндә, йәш ҡыҙҙар һәм еңгәләр яусының атын йүгәненән тотоп, төрлөсә төрттөрәләр, таҡмаҡтар һәм йырҙар менән ирештерәләр, үсекләйҙәр. Йырҙар ғәҙәттә ошондай юлдар менән тамамланған:
Ҡартҡа яусы булдыңмы,
Йәшкә яусы булдыңмы?