Башҡорттарҙың боронғо милли аҙығы – сәксәк
Ҡамырға бал ҡушып эшләнгән был татлы ризыҡ төрки телле халыҡтарҙа борондан уҡ киң таралған. Исеме лә оҡшаш кеүек: татар телендә был һүҙ «чәк-чәк», ҡаҙаҡтарҙа – «шәк-шәк», үзбәктәрҙә «чак-чак» булып яңғырай.
«Башҡорттарҙың традицион туҡланыу системаһы» хеҙмәтендә тарих фәндәре кандидаты, Тарих, тел һәм әҙәбиәт институтының өлкән ғилми хеҙмәткәре Эльза Миһранова: «Башҡорттарҙа, шулай уҡ малсылыҡ менән киң шөғөлләнгән башҡа халыҡтарҙа майҙа йәки туң майҙа сөсө ҡамырҙы ҡырҡып бешерелгән ашамлыҡ булған (бауырһаҡ, йыуаса, сәксәк)», – тип яҙа.
Әгәр боронғо башҡорттар күсмә халыҡ тип иҫәпләнә икән, уларҙа он аҙыҡтары ҡайҙан барлыҡҡа килгән?
С. И. Руденко үҙенең «Башҡорттар. Тарихи-этнографик очерктар» (Өфө: Китап, 2006) хеҙмәтендә былай тип яҙа: «Башҡорттарҙа малсылыҡ беҙҙең эраға тиклем II мең йыллыҡтың икенсе яртыһынан алып төп кәсеп булған. Баламбаш ауылы эргәһендә (бының тураһында китаптың икенсе бүлегендә яҙып үтелгәйне) йорт аты, һыйыр, һарыҡ һәм кәзә һөйәктәре табылды. Был малсылыҡ ултыраҡ тормошҡа хас (малды йорт эргәһендә тотоу йәки көтөүгә ҡыуыу). Шулай уҡ беҙҙең эраға тиклем II мең йыллыҡтың аҙағында һәм I мең йыллыҡтың тәүге быуаттарындағы, йәғни скифтар дәүерендәге малсылыҡ тураһында ла әйтеп үтергә кәрәк: Евразия далаларында халыҡтар күпләп мал аҫрай һәм күсмә малсылыҡ менән шөғөлләнә башлай. Был ваҡытта башҡорттар, Көньяҡ Урал һәм Урал аръяғының дала райондары башҡорттарынан тыш (ананьин мәҙәниәте осоро), ултыраҡ көтөүлектәрҙә малсылыҡ менән һаман да шөғөлләнә әле. Сармат, һун һәм артабанғы дәүерҙәрҙә, скиф дәүерендәге кеүек үк, күсмә малсылыҡ Башҡортостандың далалы өлөштәрендә генә таралған булған, ә урман-дала райондарына ҡараған ерҙәрҙә малды ярым күсмә көтөүлектәрҙә аҫрағандар.
Ошонан сығып әйтергә була: башҡорттарҙа фәҡәт күсмә малсылыҡҡа бәйле тормош алып барылған, тигән күҙаллау дөрөҫ түгел» (94–95-се биттәр).
Башҡорттар борондан, ярым күсмә малсылыҡ менән бер рәттән, игенселек менән дә шөғөлләнгән. Уларҙың хужалыҡ нигеҙе булған ауылдары һәм ҡалалары булған. Элек-электән ҡыуғын көтөүлек хужалығы үҫешкән, йәғни иҫәпһеҙ-һанһыҙ мал-тыуарын йәйгелеккә, көҙгөлөккә ауыл янынан бер нисә саҡрым алыҫлыҡтағы көтөүлеккә ҡыуғандар. Шулай ҙа, яҙҙан йәйләүҙә йәйләһәләр ҙә, ауыл янындағы һөрөнтө ерҙәрендә төрлө культуралар сәскәндәр: бойҙай, арыш, арпа, һоло, тары һ. б. Шуға ла башҡорттарҙа икмәге лә, майикмәге лә, талҡаны ла булған. Шулай уҡ башҡорт сәксәге лә. Әйткәндәй, Дим башҡорттары «сәксәк» тип йөрөтһә, Һаҡмар буйы һөйләшендә «сәксәгей» йәки «сәксәкей» тип тә атайҙар. (Башҡорт теленең диалектологик һүҙлеге. Рәсәй Фәндәр академияһы Өфө федераль тикшеренеүҙәр үҙәгенең Тарих, тел һәм әҙәбиәт институты, 2010. 293-сө бит).