Асыҡлыҡ индереү кәрәк. Башҡорттарға эскелек, көслө спиртлы эсемлектәр ҡулланыу хас булмаған. Эскелекте йәмәғәтселек, аҡһаҡалдар, дин вәкилдәре һәр ваҡыт боҙоҡлоҡ тип һанаған. 1913 йылда үткәрелгән Өфө губернияһындағы ауыл халҡы араһында алкоголизмдың таралыу-таралмауын тикшереүҙең күрһәтеүенсә, мосолман, шул иҫәптән башҡорт ауылдарында, эскелек бөтөнләй булмаған.
Башҡорт йәмғиәтендә араҡы һәр ваҡыт ауырыуҙар һәм үлем сәбәбе тип һаналған. Хатта бер яҡтан эскелекте хурлаған («Араҡы аш булмаҫ, бауырға таш булыр», « Араҡы һүҙҙе оҙайта, ғүмерҙе ҡыҫҡарта», «Эскән кеше аҡылын юя», «Араҡы эскән әжәле етмәй үлер », «Эсеү аҡса таптыра, ғәзиз башты олаҡтыра»), икенсе яҡтан традицион эсемлектәрҙе маҡтаған («Бал – хәләл, араҡы – хәрәм», «Ҡымыҙ барҙа ҡыҙыҡ бар») мәҡәл һәм әйтемдәр ҙә бар.
XVIII быуаттың күренекле рус сәйәхәтсеһе, Волга, Урал буйҙарын, Рәсәйҙең Европа өлөшөнөң төньяғын өйрәнеүсе Иван Иванович Лепехин башҡорттарҙа ҡунаҡ булыуҙы бына нисек тасуирлай: