«Солоҡтарын һаҡлау өсөн Ибрай нимә генә эшләмәгән. Ләкин айыу хәйләкәр булған, солоҡ балын туйғансы ашап та ҡасып ҡотолған. Бик һаҡ эш иткән йыртҡыс: солоҡ олонона беркетелгән салғы һыныҡтарына ҡорһағын да йыртмаған, йәтмәгә лә эләкмәгән, туҡмаҡ менән дә һуғышмаған».
Йә, ярай, – тип уйлаған Ибрай, – килер бер көн, алданырһың әле, тиреңде һыҙырырмын...
... Көҙ еткәс йыртҡыс көтөүгә тейә башлай: ҡышҡылыҡҡа май йыя. Күршенең башмағын тамаҡлай. Ибрай барып эҙҙәренән таный – эйе, тап үҙе, был яҡтарҙа күптән бындай йыртҡыс күренгәне юҡ.
... Ибрай өлкән улы менән өс көн солоҡтан бал алырға йөрөй, ә бәләкәй улы көтөү көтә. Көтмәгәндә кинйәһе урманға йүгереп килә:
– Атай! Туры бейә юғалды! – тип һөрәнләй ул атын ситтәрәк туҡтатып. Атаһының әйткәне иҫендә – бер ваҡытта ла солоҡҡа һыбай барырға ярамай. Аллам һаҡлаһын, ат ҡашана башлар ҙа еҫе бал ҡорттарын ҡурҡытыр.
Атаһы өндәшмәй. Ул тыныс ҡына үҙ эшен дауам итә. Солоҡто ябып, баллы батманды бау менән аҫҡа ебәргәс кенә ергә төшә.
...Ибрай туры атын ҡайҙа эҙләргә икәнен яҡшы белә.
Һыу буйында баҫҡандыр, башҡа ерҙә атты йыға алмаҫ ине, – тип уйлана ул инешкә барышлай.
...Яҡында ғына, тупраҡ һәм сыбыҡ-сабыҡ менән ҡапланған ат түшкәһе ята.
Күпме солоҡто әрәм итте, хәҙер бына туры атты ла йыҡты, – тип уйлана Ибрай. – Бейәгә теймәгән әле, һөрһөгән ит ярата. Ашай башлаһын, көтә бирәйем әле.
...Солоҡ эшен бөткәнсе бер нисә көн үтә. Ибрай бер тапҡыр ғына килеп туры атының ҡалдыҡтарын ҡарай. Айыу бер нисә ҡат булған бында, табышын ашап бөтөп тә бара.
– Хас та мулла йәш ҡатынына йөрөгән кеүек. Етте, был айыуҙы алырға ваҡыт, – тип хәл итә Ибрай.
Иртән торғас бер нисә һарғауыл, йүкә алып теге урынға бара. Муйыл ботаҡтары араһында таҙғаҡ эшләй. Эҙен йәшерә, кеше еҫе сыҡмаһын өсөн малдарҙы ҡыуып йөрөтә.
Кискә ҡарай солоҡсо улы менән йылға буйлап муйыл ағасы янына йүнәлә. Ибрай аттан төшөп таҙғаҡҡа менә, улы икенсе атты ла эйәртеп, үҙ алдына һөйләнә-һөйләнә өйөнә ҡайтып китә.
...Һунарсы тын алырға ла ҡурҡып табышын көтә... Бер нисә тапҡыр йыртҡыстың тауышы сыҡҡандай ҙа була.
«Килмәҫ был, – тип уйлай Ибрай. – Күпме солоҡто әрәм итте, атты йыҡты. Завод ауылындағы знакум тимерсе лә күптән айыу майы һорай ине, ҡатыны ауырый уның. Майға алмашҡа тимерсенән малайға солоҡ ҡоралы сүкетергә булыр ине»... Ибрай ҡалтыранды, әммә көтә бирҙе.
... Кинәт бер ботаҡ шытырланы, икенсеһе, ҡойолған япраҡтар ҡыштырлай башланы. Тайыштабан алпан-толпан шишмә янындағы асыҡ урынға килеп сыҡты ла ауыҙын шапылдата-шапылдата ҡорбанының ҡалдыҡтарына ҡарай атланы.
Һунарсы бер уғын керешкә тарттырҙы, икенсеһен тешенә терәне. Уғын йәнлектең яурынына тоҫҡап атып та ебәрҙе: «Мә һиңә! Быныһы солоҡтар өсөн! Быныһы туры ат өсөн!»
Тирә-яҡҡа урман хужаһының яман үкереүе яңғыраны. Йыртҡыс, яндырып барған уҡтарҙы теше менән алырға тырышып бер урында әйләнгеләне. Инешкә һикерҙе, теге ярға сыҡты, ергә ауҙы, ҡабат торорға маташты, тик йәшәү өсөн көрәшерлек көсө ҡалмағайны инде...