Һаҡмар буйында Күсәрбай тигән бер һунарсының Әбләй исемле улы була. Ул үҙенең бейәләренән тыуған ҡолондо ҡарап үҫтерә. Йылдар үткәс, егет мәргәнлеге, сәсәнлеге, ә ҡолон – Ҡара юрға исеме менән дан ала. Ер күреп, ил танырға сыҡҡан егет Мәсем хандың йәйләүенә килеп юлыға һәм Маҡтымһылыуға ғашиҡ була. Ҡалым өсөн малы булмағас, ҡыҙға хистәрен белдермәйенсә ҡайтып китә.
Һәр вариантта ла Ҡара юрға актив хәрәкәт итеүсе көс итеп һүрәтләнә. Ул хужаһының үтенесе буйынса, ҡыҙ йәйләүенә килеп уны бер аҙ уйнатып йөрөтә лә егеткә алып килеп тапшыра. Эпик герой үҙенең атын данлап йырлай*:
– «Һай, Ҡара юрғам,
Һай, Ҡара юрғам!
Ялбыр-йолбор ялдарыңды
Көмөшләрмен, юрғам,
Тыбыр-тыбыр тояғыңды
Алтынлармын юрғам,
Өҫтөңдәге һылыуыңды
Үптерһәнә , юрғам,
Өҫтөңдәге һылыуыңды
Төшөрһәнә, юрғам!
Һай, Ҡара юрғам!
Һай Ҡара юрғам!»
Эпоста егет йырының төрлө варианттары бар: ул атына ҡыҙҙы урлап алып ҡайтырға өгөтләгәндә, йә ҡыҙҙы алып ҡайтҡандан һуң, уны төшөрөргә теләгәндә йырлай.
* Сығанаҡ: Башҡорт халыҡ ижады. Өсөнсө том. Эпос. Өфө, 1998. 271-се б.